Hier nog een keer alle 31 titels handig onder elkaar gezet, hoef je niet de hele ellenlange lijst door te scrollen. Onderaan de platen die er net buiten vielen trouwens. 1.Mozes and the Firstborn – great pile of nothing 2.A Giant Dog – pile 3. Natural Child – okey dokey 4,Joost Dijkema – sacred revelations 5.I…
Lees meerWoordje vooraf. Ja, wij hoorden natuurlijk ook wel dat David Bowie en Leonard Cohen, en in iets mindere mate Nick Cave, in bijzondere omstandigheden bijzonder platen hebben afgeleverd in 2016. Platen waarbij context veel zo niet alles betekende. Maar context alleen doet ons geen platen draaien. Wij draaien platen in eerste instantie vooral omdat we ze…
Lees meerOnze Jaarlijst is eind november klaar, maar we houden de uitslag onder de pet totdat we de boel op het internet gooien, en dan is het nog knap lastig om de mond te houden, al doen we dat wel. In het geval van A Giant Dog was dat extra moeilijk: optreden in Vera gepland voor…
Lees meerDe hoge notering van deze plaat hadden we zelf niet echt aan zien komen eigenlijk. Een sluipmoordenaar. G maakt een lijst, K maakt een lijst en die schuiven we in elkaar en hoppa, daar is een jaarlijst. en daar prijkt opeens op de derde plaats deze lp. Het in Memphis en Chicago opgenomen Okey Dokey van…
Lees meerZij die Joost Dijkema wel eens bezig gezien hebben met een van zijn punkbands (Loud Squirt, Recipees), of met the Reverse Cowgirls zullen moeilijk kunnen bevatten dat deze Sacred Revelations vervaardigd is door de zelfde persoon. Maar mensen die deze Drentse Groninger een beetje beter volgden wisten al langer dat hij bezig was met de…
Lees meerPaul Westerberg, die kennen we allemaal (toch?) van de belangrijkste band van de jaren ’80, the Replacements (discussies hierover kunnen in de comments afdeling uitgevochten worden). Na het einde van the Replacements in 1991 kwam Westerberg geregeld op de proppen met nieuw werk onder eigen naam, ook altijd mooi, maar het haalde het net niet…
Lees meerPaul Westerberg, die kennen we allemaal (toch?) van de belangrijkste band van de jaren ’80, the Replacements (discussies hierover kunnen in de comments afdeling uitgevochten worden). Na het einde van the Replacements in 1991 kwam Westerberg geregeld op de proppen met nieuw werk onder eigen naam, ook altijd mooi, maar het haalde het net niet…
Lees meerAl jaren leveren ze trouw platen af die meestal lang niet slecht zijn. Maar na een plaat of acht waren wij wel op het punt beland waarop elke nieuwe Woods plaat niet veel meer was dan ‘weer een nieuwe Woods plaat’. Tot nu. Want op plaat nummer negen treedt deze band uit Brooklyn een fris…
Lees meerEen knaller van een soul en gospel plaat van Eli Paperboy Reed. Na zijn vorige hadden we hem al weer een beetje afgeschreven maar dat was te snel want hier komt ie tevoorschijn met de beste plaat die hij tot nu toe gemaakt heeft. Een enorm overtuigende mix van soul en gospel en funk en zo…
Lees meerDe Velvet Underground en Lou Reed invloeden waren weer overal dit jaar. Maar dat is het mooie aan die Velvet Underground erfenis, je kunt er echt alle kanten mee op. Doorgaans is het momenteel de iets rustigere derde Velvets lp die als inspiratiebron dient maar hier wordt in het hardere werk gepeurd. Niet zo raar…
Lees meer