R.I.P. Alex Chilton

Dat was even schrikken de afgelopen nacht toen we niet konden slapen en even de Twitter berichten checkten. Alex Chilton dood. Hij was nog maar 59. Memphis legende Chilton’s is misschien niet bij iedereen bekend maar zijn hele leven speelde zich af in het zicht van de popmuziek en zijn naam is verbonden aan een aantal grote gebeurtenissen in de popgeschiedenis.
Zo werd hij op 16 jarige leeftijd wereldberoemd als zanger van The Boxtops, die wereldhits scoorden met The Letter en Cry Like A Baby. De 16 jarige Chilton bleek een volwassen blanke soulstem te hebben.
Begin jaren ’70 richtte Chilton Big Star op. Zo’n band waarvan de faam zich pas vele jaren na het verscheiden van de band verspreidde en waarvan de invloed vele malen groter bleek dan je op basis van de verkochte platen zou mogen verwachten. Bands als the Posies en vroege REM bleken enorm schatplichtig aan de embryonale powerpop van Big Star. De band This Mortal Coil scoorde later een behoorlijke underground hit met Big Star’s Holocaust.
Na Big Star was Chilton actief als soloartiest en maakte met Like Flies on Sherbert een door losse stukjes inspiratie bijeengehouden klassieker, die in elk geval in onze Top 10 aller tijden staat. Zo’n plaat die net als alle rock & roll klassiekers langs het randje van de waanzin scheert.
Het was van Chilton’s solowerk uit die tijd niet zo’n hele grote stap naar zijn producers werk voor Tav Falco en het allereerste werk van The Cramps. En iets later de tweede plaat van the Gories. Allemaal de rock & roll waanzin ten top.
Zijn laatste jaren wierp Chilton zich meer op als een soort Frank Sinatra/ Las Vegas-achtige crooner en werden zijn platen aanmerkelijk minder urgent.
Dat neemt niet weg dat met zijn dood een hele grote en invloedrijke en door ons zeer geliefde muzikant is heengegaan. R.I.P.