The Dream Syndicate – how did I find myself here?

Nou, zeg dat. Dat maak je ook niet elke dag mee, een nieuwe plaat van The Dream Syndicate. De legendarische ‘paisley underground’ band van Steve Wynn. Harder dan veel collega bands in die hoek omdat ze veel nummers voorzagen van Neil Young-stijl gitaren. Niet raar ook dat bvb J Mascis groot fan is. Wynn is al decennia solo aan het kloten maar opeens, na 29 jaar, was er een nieuwe Dream Syndicate plaat. En een behoorlijk goeie! “Reformed and reinvigorated they release the best work of their career.” Aldus Louder Than War. ‘This is a stunning album. A guitar(s) album.  A rockin’, transcendental album. An album where every song is different to the last yet has a cohesion which means you have to listen to the whole goddamn thing in one sitting. It goes from sounding like prime Stipe, to Crazy Horse playing Krautrock, to star-gazing dream-pop, to Doors-y bluesy roadkill rock’n’roll… to poetry’n’drone and back again.’ Hier een nummer.