The Cowboys – room of clons lp

Bijzonder actieve band die ver buiten allerlei media-aandacht bezig is aan het opbouwen van een subtiel evoluerend oeuvre. De vorige, The Bottom of a Rotten Flower, was een dikke hit bij ons en stond vol met voor hun doen redelijk rechttoe rechtaan liedjes. Op Room of Clons, hun vijfde plaat, meer toetsen en een iets meer jaren ’80 sfeertje. Iets lastiger liedjes ook. En dus iets meer draaibeurten nodig. Ergens tussen Buzzcocks, The Kinks en Devo. Maar Cowboys liedjes hebben de neiging na enige draaibeurten steeds verslavender te worden. Ze zitten vaak ook verrekte mooi in elkaar. Neem bijvoorbeeld Wise Guy Algorithm en The Beige Collection. (nee, dit zijn geen domme punkers)  ‘Possibly the group’s most ambitious and diverse body of work to date. “Room of Clons” ranges from The Cowboys’ trademarked Midwestern punk odes of previous work, all the way to a massive postpunk-leaning hit (yes, you’re reading right) backed with a snarky pop number accented with kazoo that would surely please even Ray Davies himself [ze bedoelen Days]. We’re treated to several tracks with frontman Keith Harman taking the lead on piano, propelling his otherworldy vocals to the same towering clouds that Scott Walker and Emitt Rhodes occupied in ’69 & ’70. Perhaps their most abstract work, but just as worthy as their now towering discography that never ceases to impress.’