#9 Jeff Rosenstock – No Dream (Specialist Subject Records)
De nieuwste lp van de wat ons betreft veel te ver onder de radar doorschietende Jeff Rosenstock (“profressional recording artist and person”) past naadloos in zijn rijtje voorgangers, dit is zijn vierde. Bijna altijd even goed. Af en toe wordt hij wel eens een ‘punk Weezer’ genoemd, die Jeff Rosenstock. Maar dan zonder de Weezer-lulligheid. Rosenstock hakt net zo makkelijk richting Bad Religion-achtige speedy poppunk en verwerkt regelmatig flarden hardcore punk in zijn nummers. En dan menen we in de gitaarpartijen weer Kurt Bloch van The Fastbacks te herkennen, met die mooie power (glammetal) sound (in het nummer hieronder bijvoorbeeld) . Feitelijk is er op Rosenstock geen peil te trekken. Behalve dan dat vrijwel alle nummers toppers zijn. Enorm catchy, enorm afwisselend en altijd heel mooi in elkaar gedraaid. En dan heeft Rosenstock tegelijkertijd ook nog eens best veel te zeggen en zegt hij dat doorgaans ook nog eens met een ferme knipoog. Laat het geheel een paar keer over je heen komen en je raakt per draaibeurt meer verslaafd. Zo althans verging het ons met No Dream, onze meest gedraaide plaat dit jaar vermoedelijk.