# 7 Eli Paperboy Reed – My Way Home (Yep Roc)

Een knaller van een soul en gospel plaat van Eli Paperboy Reed. Na zijn vorige hadden we hem al weer een beetje afgeschreven maar dat was te snel want hier komt ie tevoorschijn met de beste plaat die hij tot nu toe gemaakt heeft. Een enorm overtuigende mix van soul en gospel en funk en zo mooi geproduceerd dat menig producer in de jaren ’60 de vingers erbij zou hebben afgelikt. Het openingsnummers Hold Out knalt er gelijk in op een manier die ons doet denken aan het beste spul op die verzamelaars met obscure jaren ’60 soul zoals die in de jaren ’90 verschenen (platen zoals deze en deze). En net zo gemakkelijk snijdt hij met de ballades door merg en been. En met nummers als The Strangest Thing sta je binnen drie seconden in zo’n kerk in het zuiden van Amerika mee te springen en te swingen en te klappen, of je nu religieus bent of niet. Of pak dat nerveuze orgeltje in A Few More Days, met die primitief rondratelende drums. Te veel hoogtepunten om op te noemen. Wat een comeback!

Beluister My Way Home op Spotify.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=tQlJXSVM4W0&w=560&h=315]

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=KYTj3jopn2c&w=560&h=315]