# 4 Mr. Airplane Man – jacaranda blue (Beast Records/ Sympathy for the Record Industry)
Wie had dat gedacht? Opeens, 14 jaar na hun vorige plaat komen de dames van Mr. Airplane Man opeens met een nieuwe plaat. En ook nog eens op hetzelfde, eigenlijk al jaren niet meer echt actieve Sympathy For The Record Industry label, al zit Jacaranda Blue in Europa op een ander label en heeft die versie een iets andere tracklisting en een andere hoes. (de hoes bij dit stukje is de Amerikaanse Sympathy hoes)
Maar het mooist en verrassendst van alles is dat Margaret Garrett en Tara McManus met Jacaranda Blue misschien wel hun beste plaat ooit hebben gemaakt. De mix van allerlei soorten oer rock & roll was natuurlijk altijd al wel de basis maar op hun vierde plaat klinken ze spannender dan ooit. Dit ondermeer dankzij de input van Robin Girod, de Zwitser hier en daar misschien bekend van de band Mama Rosin. Dankzij hem besloten de twee dames hun uitgeklede sound deze keer iets meer aan te kleden en dat heeft tot deze prachtige plaat geleid dus.
Neem het geweldige openingsnummer I’m In Love. Elk denkbaar genre zit er in ongeveer. Een lekker blues boogie als solide basis, een rauw en hypnotiserend gitaargroove je eronder, rockabilly hiccups en een mooie bijna dubby echoput achter de vocalen. Alles heerlijk groovy en bluesy en lekker rauw, met vaak een heerlijk snerpend gitaarsoundje.
Alles bij elkaar een behoorlijk eigen en uniek en uiterst herkenbaar soundje en een plaat die we het hele jaar bleven draaien en die ons maar niet wilde gaan vervelen.
Dus welkom terug dames en meer van dit werk graag. Er schijnt onder andere nog iets in de pijplijn te zitten samen met Greg ‘Reigning Sound’ Cartwright.
En als ze volgend jaar op het Rhythm & Blues Festival in de Oosterpoort zouden staan, zouden we het ook niet erg vinden.
(Hier nog een mooi interview met ze)