#31 Tracy Bryant – a place for nothing and everything in its place (Burger Records)
En we zijn los. Met een plaat van de man die vorig jaar de tiende plaats haalde op onze jaarlijst met zijn vorige plaat, Subterranean. En de man die de komende maand door half Europa toert maar daarbij jammer genoeg Nederland feilloos links laat liggen. En dat is jammer want zijn platen zijn prachtig. Ook deze nieuwe. Zo’n plaat waarbij je bijna ongemerkt bij track vijf bent terechtgekomen en dan al vijf keer heb gedacht ‘hé, lekker nummer’. Muzikaal iets ‘verzorgder’ en alles bij elkaar ook ingetogener dan Subterranean en opgenomen in Berlijn, met iemand van Brian Jonestown Massacre achter de knoppen. In eerste instantie nog bedoeld als een puur akoestische solo plaat, werd het in de studio alsnog een bandplaat en daar zijn we heel niet treurig om. ‘The album is filled with dreamy footnotes of piano, percussion and a more than once appearance of edgy guitars. Imagine a classic singer/songwriter record loaded with the intimacy and grit reminiscent of Alex Chilton or Nikki Sudden.’ Refereerde Subterranean nog tamelijk uitdrukkelijk aan de jaren ’60, A Place For Nothing is veel meer een hedendaagse popplaat. De Velvet Underground invloeden bijvoorbeeld zijn nagenoeg afwezig. Maar aan bijvoorbeeld Tom Verlaine moeten we nog steeds regelmatig denken, alleen al vanwege de stem van Bryant. A Place for Nothing maakt Bryant nog uitdrukkelijker tot een van die artiesten die ten onrechte, in elk geval in Nederland, onder de radar is gebleven tot nu toe.
Beluister em via Bandcamp
Beluister em op Spotify