# 26 Ben Pirani – how do I talk to my brother? (Colemine Records)

6 december 2018

‘Soul music that’s so positive it might just spark a revolution!’ zegt de sticker op de hoes van deze plaat van Ben Pirani. Dat durven we nog even te betwijfelen maar een prachtige plaat is het wel in elk geval. Een knaap uit Chicago waarvan de vader jazzmuzikant was en beide ouders samen het lokale kerkkoor aanstuurden. Maar toch duurde het even voordat de kleine Pirani zelf bij deze muziek uitkwam. Hij begon als drummer in allerlei punkbandjes maar uiteindelijk kwam hij terug bij af, en af is de soulmuziek. Na een stel singles is dit zijn prachtig langspeeldebuut, op het Colemine label uit Ohio. In een jaar waarin er wel meer mooie soulplaten verschenen, hoort deze bij de top. Heerlijk seventies soulsfeertje, met een ontspannen en vanzelfsprekende produktie. Mooi open en ruimtelijk en warm. Falsetto vocalen, lekkere koortjes, toeters, orgels, old school drumwerk. The whole shebang.
Naast mooie ballades ook de nodige uptempo nummers, zoals Light of my life, een Motown-achtige stamper en de single waarmee Pirani in 2016 debuteerde en die in Engelse northern soul kringen als een bommetje insloeg en inmiddels reeds een veelgezochte en kostbare single is geworden.
Bonuspunten: de lp versie van How do I talk to my brother? is gestoken zo’n oerdegelijke old school klaphoes van stevig en onhandelbaar dik karton. Mooi.
Prachtige hedendaagse soulplaat.