#21 Osees – Protean Threat (Castle Face Records)

11 december 2020

Wonderbaarlijk genoeg hebben de Oh Sees tot nu toe nog nooit onze eindejaarslijst gehaald. Dat is niet omdat we ze niet goed vinden, maar we vonden het toch vooral altijd vooral live een meer dan overtuigende band. Het probleem met de platen is wat ons betreft ook dat het er wel heel erg veel zijn (dit is de 23e!) en dat we soms door de bomen het bos niet meer zagen. Waardoor er niet veel Oh Sees platen zijn geweest de afgelopen tien jaar die hoge draaibeurten hebben gehaald bij ons. Dat gezegd hebbende, op de een of andere manier hebben we Protean Threat heel erg vaak gedraaid en werd hij met elke draaibeurt mooier en beter. Misschien wel omdat het een voor Oh Sees begrippen ingetogen plaat is met vooral veel ingehouden onderhuidse spanning en veel afwisseling en een stel behoorlijk sterke nummers. Dan weer furieus, dan weer bijna speels. Red Study doet soms bijna denken aan James Brown. Terminal Jape is een soort seventies synthpunk zoals Aussies dat anno nu ook zo goed kunnen. En Upbeat Ritual heeft wel iets van The White Stripes. En sowieso een stel erg goeie nummers, iets waaraan het soms op Oh Sees platen wel eens ontbreekt. Maar niet op Protean Threat. Deze keer klopt niet alleen de sound maar zijn ook de nummers dikke voldoende. Vooral If I Had My Way is wat ons betreft een enorme hit, eentje die we grijs gedraaid hebben. Maar niet het enige nummer waar we erg vaak erg veel plezier aan hebben beleefd. Daarom waarschijnlijk is dit de eerste keer dat ze onze eindlijst hebben gehaald.