# 19 Sic Alps – s/t (Drag City)

Alweer de 5e plaat van dit lofi gezelschap (zanger/gitarist Mike Donovan met los/vaste hulptroepen) uit San Francisco, en de eerste die onze eindlijst haalt.
Niet dat het vorige werk zo beroerd was, maar meestal bestond een Sic Alps plaat uit een bonte hutspot van korte noisy garagerock erupties en wrak klinkende popdeunen, best goed, maar nooit een hele plaat lang. Zo niet hun titelloze nieuwste, slechts 10 nummers die zowaar eenzelfde geest ademen. Opgenomen door Eric Bauer (deed ook Twins van Ty Segall), met een iets groter budget dan voorheen, het is nog steeds lofi, maar minder gruizig op de band geslingerd. Opener “Glyphs” begint zelfs met een keurig strijkje, waarna de rust al snel verstoord wordt door psychedelica rechtstreeks uit de Beatles / Syd Barrett-era Pink Floyd  school, en de rest van de plaat is in de zelfde psychpop traditie , met een fikse dosis Velvet Underground (3e lp) en hoewel de basis meest half acoustisch is, wordt de fuzzgitaar niet geschuwd. Oude fans zullen misschien afhaken, wij zijn zojuist aangehaakt.
De plaat stond een tijdlang op Spotify, maar die hebben ’em weer verwijderd, dus zul je het met een paar video’s moeten doen.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=5GYWa8n0kns?rel=0&w=420&h=315]

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=N3P_7LsDHag?rel=0&w=560&h=315]

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=hfFqQQuuEa8?rel=0&w=420&h=315]