# 16 Miriam – Nobody’s Baby (Norton Records)

Miriam is natuurlijk Miriam Linna. Ooit in een ver verleden heel even drumster van The Cramps maar vooral de drumster van The A-Bones en het vrouwelijk deel van het stel achter Norton Records. En tegenwoordig ook nog uitgeefster met haar eigen Kicks Books. Aan de hand van Sam Elwitt heeft ze met Nobody’s Baby onze favoriete girlgroup plaat in decennia afgeleverd. Prachtig sprankelend geproduceerd door Elwitt, alsof we zijn beland in de wereld van Phil Spector en vooral die van Jack Nitzsche. Daarnaast speelde die Elwitt ook nog eens vrijwel alle instrumenten. En de nummers, allemaal covers op één nummer na, zijn perfect bijeengesprokkeld. Twaalf nummers die tesamen gevoelsmatig toch een eenheid weten te vormen. Onbekend tot obscuur werk, dat op de een of andere manier qua sfeer allemaal perfect bij elkaar blijkt te passen. Nummers van Gene Clark, Bobby Darin, Billy Nicholls. Een ongelooflijk obscuur Neil Young nummer, There Goes My Babe (een demo uit 1965). Een feilloos binnen de rest passend eigen nummer, Let Him Go Now. En als klap op de vuurpijl ook een mooie versie van een nummer van onze eigen Nederlandse Kliek. I Never Told You. Alle nummers doordrenkt van melancholie, de rode draad die door bijna alle nummers loopt. Een beetje droevig. Maar toch hoopvol. Iets verloren maar er toch krachtiger uitkomen. ‘Love is worth all the sad things it brings you.’ Zoiets. De beste plaat die Miriam ooit gemaakt heeft.

Beluister Miriam op Spotify

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Q7GwJASOWtE?rel=0&w=420&h=315]