# 11 traumahelikopter – I don’t understand them at all (Excelsior Records)

Een beetje raar misschien. Met je debuut op 3 eindigen in onze jaarlijst en met de opvolger op de elfde plaats terechtkomen. Dat lijkt een achteruitgang. Maar I Don’t Understand Them At All is in vele opzichten een betere plaat dan het titelloze debuut. ‘Volwassener’ klinkt misschien niet als een compliment bij een plaat die op zich in principe gewoon een garagepunkrock lp is. Maar dat is het wel. Met minimale middelen wist traumahelikopter op de eerste lp volledig doel te treffen. Met net iets minder minimale middelen, maar niet veel minder, weten ze dat op I Don’t Understand Them At All nog een keer te doen. Na flink wat wroeten binnen de door henzelf afgebakende ruimte is het ze gelukt met iets tevoorschijn te komen wat absoluut een stap vooruit is. Tekstueel duikt zanger Mark Lada flink in het diepe hier, met zijn niet overdreven optimistische kijk op de wereld en de mensheid, en daar is natuurlijk in deze tijd aardig wat voor te zeggen. Indien nodig zijn de nummers opgerekt van twee minuten naar een kleine vier minuten. Maar daardoor krijgt een nummer als Alone wel alle ruimte om volop te ademen en toch geen minuut te lang te duren. Ruimte voor mooie gitaarlijnen, solootjes, subtiele tierelantijntjes. En doen wat niet iedereen verwacht is natuurlijk veel meer ‘punk’ dan een voorspelbare  plaat maken. Voor de tweede keer op rij dus: well done! Op naar  lp nummer drie.

Beluister traumahelikopter op Spotify.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=RHW_HgjKbWQ?rel=0&w=560&h=315]